MUZİPCO :)

     Tüm koala yavruları serinlemek için ağaçlara sarılırken, Muzipco annesinin bacağından hiç  ayrılmıyormuş. Karnı acıktığında annesi  Muzi  ve babası Co minik yavrularını sıra ile sırtlarına alıp okaliptüs ağaçlarına tırmanıyolarmış. Ağacın en güzel en lezzetli yapraklarını toplayıp yavrularına yediriyorlarmış. Ancak Muzipco o kadar üşengeçmiş  ki yaprakları çiğnemeye bile hali yokmuş. Sürekli uyumak istiyormuş annesine sarılıp. Bu yüzden annesi ne evi toplayabiliyor, ne temizlik yapabiliyor ne de yemek pişirebiliyormuş.

     Bir gün anne ve babası Muzipco’yu da alarak bir kamp yapmaya karar vermişler. Kampta görev paylaşımı yapacaklar, böylece Muzipco artık sorumluluk almaya başlayacakmış. Hazırlıkları yapmışlar, düşmüşler yollara. Anne koala Muzi sırtında çantasını taşıdığı için artık sırtına alamayacağını, yürümesi gerektiğini söylemiş yavrusuna.

     Yürümek de ne zor işmiş…Adımlarını saymaya başlamış : Bir adım, iki adım, üç adım...Daha şimdiden saymaktan yoruldum, diye düşünmüş. Yol bitecek gibi değilmiş. Dinlenmek için olduğu yere çömelmiş. O sırada sırtlarında küçücük kırıntılar taşımaya çalışan karıncaları fark etmiş. Kırıntılar kendi boylarından büyük oldukları halde taşımak için gayret eden bu minik hayvanları dikkatlice izlerken, annesinin sesiyle kendine gelmiş :

‘’Haydi yavrum yolumuz uzun

Yürümeye devam etmeliyiz

Kamp alanımıza varabilmek için

Karıncalar gibi biz de gayret etmeliyiz’’

Annesi elini uzatmış ve kaldırmış yavrusunu olduğu yerden. Su içirmiş elleriyle dereden. Baba koala önde, anne ve yavru koala arkada yürümeye devam etmişler. Sonunda kamp alanına varmışlar.

Baba Co görev dağılımını yapmış, herkese eşit görev verecekmiş.

Anne Muzi, karınlarını doyurmak için yemek pişirecekmiş,

Baba Co, güvenle uykuya dalmak için çadır kuracakmış,

Yavru Muzipco, gece ısınabilmek için çalı toplayacakmış.

Herkes işinin başına geçmiş.

Anne Muzi, lezzetli yapraklarla güzel bir yemek pişirmiş.

Baba Co, kazıkları çakmış, ipleri germiş, çadır dinlenmek için hazırmış.

Fakat yavru Co, çalı toplamak için gittiği ormandan hala geri gelmemiş.

Çalı toplarken bir kunduza rastlamış

Hızlı hızlı çalışan bu şirin hayvanı hayretle izlemeye başlamış.

Kendisi için çok güzel bir ev inşa ediyormuş.

Hem de kimseden yardım almıyormuş.

Aniden burnuna bir arı konmuş,

Açılıp kapanan incecik kanatları burnunu gıdıklıyormuş.

Tam iğnesini batırmak üzereyken,

Vız vız arıyı kovalamaya koyulmuş.

Ormanın sonunda , kocaman bir kovanda binlerce arı çalışıyormuş.

Kraliçe arı, çalışkan arılarına ‘’Bal peteklerim’’ diye sesleniyormuş.

Yavru arılarına karşı sevgisini güzel sözler söyleyerek gösteriyormuş.

Rengarenk çiçeklerden polen toplamakta hepimiz ustayız diyormuş.

Görevlerini yerine getiren çalışkan hayvanların daha mutlu olduklarını fark etmiş. Bundan sonra tembelliği bırakmaya ve çalışkan bir koala olmaya karar vermiş. Anne ve babasının ona verdikleri görevi hatırlamış.

Ve ormandaki en güzel çalıları toplamaya başlamış.

https://ervacamasal.blogspot.com.tr/