Meraklı kedicikler oradan oraya hopluyor, her şeye dokunuyor ve her şeyi inceliyorlardı. Öğretmen Bayan Kuyruklu sırayla öğrencilerinin yanına gidiyor, başlarını okşuyor ve oyunlarına eşlik ediyordu. Birbirlerine olan sevgilerini bazen sarılarak, bazen öperek, bazen de gülümseyerek gösteriyorlardı.
Kahvaltı saati gelince bütün kedicikler patilerini temizlediler ve sofraya oturdular. Menüde en sevdikleri içecek vardı :'' Süt!'' Hep birlikte sütlerini içmeye başladı pisicikler. Çok lezzetliydi doğrusu. Ne kadar içerlerse içsinler yine de süte doyulmuyordu. Bayan Kuyruklu, sofranın etrafında dolaşmaya başladı. Sütü biten kediciklere süt ilave edecekti. Tarçın, Duman ve Lokum sütlerini bitirmiş sıralarını bekliyorlardı. O sırada Karbeyaz'ı fark ettiler. Pek bir sessizdi. O neşeli halinden eser yoktu. Çok sevdiği sütünü bile bitirmemişti. Bayan Kuyruklu Karbeyaz'ın yanına yaklaştı :
''İyi misin Karbeyaz?'' diye sordu. İstersen kahvaltıdan sonra en sevdiğin oyunu oynayabiliriz tatlım, ne dersin ?''dedi. Tarçın, Duman ve Lokum hep bir ağızdan sevinçle bağırdılar :''Kuyruk yakalamacaaaa!'' Karbeyaz daha fazla kendini tutamadı ve ağlayarak masadan kalktı. Şimdiye kadar kimse onu böyle görmemişti. Acaba Karbeyaz'ı bu kadar çok üzen şey neydi?
Arkadaşlarının peşinden koştular. Sessizce bir köşede ağlarken buldular. Bayan Kuyruklu Karbeyaz'ın konuşmak istemediğini anlamıştı. Ona bir kağıt ve boya kalemleri getirdi: '' İstersen seni üzen şeyi bize çizebilirsin.'' dedi. Karbeyaz'ı yalnız bırakıp uzaklaştılar. Kağıt ve boya kalemlerine bakan Karbeyaz, aslında resim yapmayı çok seviyordu ama renkler üzüntüsünü anlatmaya yeter miydi bilmiyordu. Denemeye karar verdi. Önce bir okul çizdi ve sonra da el sallayarak oradan uzaklaşan kendisini. Resmi bittiğinde Bayan Kuyruklu'nun panosuna astı.
Öğretmen Bayan Kuyruklu sınıfa girdiğinde panosunda asılı olan resmi fark etti. ve uzun uzun inceledi. Hem üzülmüştü hemde sevinmişti. Artık yetişkin bir kedi olmaya adım atıyordu Karbeyaz. Bu yüzden ailesinden, okulundan ve arkadaşlarından ayrılacak, dünyayı tek başına keşfe çıkacaktı. Yeni yerler görecek, yeni şeyler öğrenecek ve yeni kedilerle tanıyacaktı.
Sımsıkı sarıldı Karbeyaz'a gözlerini silerek:'' Artık büyüdüğünü ve yetişkin bir kedi adayı olduğunu görmek beni çok mutlu etti. Sen cesur bir kedisin. Her şeyin üstesinden geleceksin.''dedi.
''Ama ben sizlerden ayrılmak istemiyorum ki'' dedi Karbeyaz.
''Bunu bir ayrılık olarak değil bir başlangıç olarak düşün yavrum. Dünya kollarını açmış seni bekliyor. Burada, bizlerin yanında öğrenmen gereken her şeyi öğrendin, şimdi uygulama zamanın. Hem istediğin zaman bizleri ziyarete gelebilirsin. Ayrı olmamız birbirimizi sevmemize engel değil. Her kar yağışında aklıma sen geleceksin, seni ne kadar çok sevdiğimi bir kez daha hatırlayacağım.'' dedi Bayan Kuyruklu.
Karbeyaz gözlerini sildi. Okuldaki son gününü gülümseyerek ve sevdikleriyle eğlenerek geçirdi. Güzel anılar biriktirdi. Sevdiklerini hafızasında ve kalbinde götürüyordu. Böylece her zaman yanında olacaklarını artık biliyordu.
https://ervacamasal.blogspot.com.tr
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder