''Doğduğum günden beri iyi bir arkadaş oldun bana tamam kabul ediyorummm, gece gündüz beni korudun ama artık ayrılma vaktimiz geldi dostum! '' dedi Erva, bezini çıkarırken.'' Gerisini kendim halledebilirim, ben bunu başarabilirim'' dedi. Büyüdüğünü hissediyordu. Her geçen gün boyu biraz daha uzuyor, elbiseleri küçük geliyordu. Bu bezle hareket etmek, yürümek, tırmanmak ve koşmak da çok zordu. Ağır geliyordu. Dolu olduğunda üzerine oturamıyordu. Gece ıslandığında rahatsız ediyor, uykusundan uyandırıyordu. Ayrıca dolabındaki kalabalıktan da çok sıkılmıştı, bezler çok yer kaplıyordu. Onların yerine kumbarasında biriktirdiği paralarla oyuncaklar, kitaplar alıp koyabilirdi. Hem en sevdiği arkadaşı Kutay geldiğinde ona yeni oyuncaklarını ve kitaplarını gösterebilir, paylaşabilir ve eğlenceli vakit geçirebilirdi. Bu fikir hoşuna gitmişti.
''Annneeeeciğimm gelir misinnn'' diye seslendi. Annesi yanına geldiğinde yerde çıkarılıp atılmış bezi görünce şaşırmıştı. ''Anneciğim ben artık bu bezi takmak istemiyorum. Ben de sizin gibi tuvalete yapabilirim.'' dedi. Annesi hem şaşkın hem de sevinçli bir şekilde baktı Erva'ya. ''Tabii ki'' dedi,''Bunu birlikte başarabiliriz. Tuvaletinin geldiğini hissettiğinde bana seslenebilirsin, sana yardımcı olabilirim.'' Erva gülümseyerek sarıldı annesine. ''Ayrıca çok güzel bir fikrim var ''dedi annesi'' Bu bezleri yaşı senden küçük olan bir çocuğa hediye etmeye ne dersin?'' Erva heyecanlanmıştı. '' Yaşasınnn!'' dedi ''Harika bir hediye paketi hazırlayacağız değil mi anneciğim? Annesi hediye paketini ve kurdeleleri getirirken; Erva dolabındaki bezleri topladı. Birlikte güzel bir hediye paketi yaptılar. Bezden arkadaşlardan oluşan bu hediye paketi minik bir çocuğu sevindirmek için hazırdı :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder